Onze laatste maand gaat in...

Donderdag 28 maart

Vandaag mochten we mee met Diederick, een van de vrijwilligers van vzw Picca, naar het ziekenhuis in Sukuta. Het was een ongelofelijk positieve en tegelijk een ongelofelijk negatieve ervaring. Maar eerst over het ziekenhuis in ’t algemeen.. Het is er vrij proper en degelijk! Uiteraard nog niets vergeleken met wat wij gewoon zijn maar we hadden het erger verwacht. Ze werken niet steriel maar wel proper. Er werkt geen enkele arts maar wel veel verpleegkundigen. Er zijn verschillende ‘afdelingen’. Bij een van de afdelingen zaten er 40 vrouwen buiten op een rij met op hun schoot hun kindje. Aan de lopende band werden de kindjes en moeders gevaccineerd. Wat verder zit iemand die de kindjes weegt. Allemaal zeer positief eigenlijk. De verzorging is gratis. Het ziekenhuis leeft van giften. Er kwam een man binnen die van zijn moto gevallen was en waarvan zijn lip moest genaaid worden. Diederick vertelde ons dat iedereen die in het ziekenhuis werkt mag naaien. Of het allemaal even mooi gedaan wordt, is een andere vraag. Even later reed hij terug weg… op zijn moto. 

We hielpen even mee met het wegen van de kindjes tot plots een moeder naar ons toe kwam met een wel heel klein ‘pakketje’ in haar armen… Haar kindje van 2 maand oud woog slechts 1 kilo 900… Meer hoeven we niet te vertellen waarschijnlijk. De blik van dat kind vergeten we nooit. We weten niet of de moeder gewoon geen middelen genoeg heeft om het kind te voeden of wat er precies aan de hand is. Ze heeft pas op donderdag een afspraak in het grote ziekenhuis in Banjul. We weten niet of het kindje dat wel haalt… De moeder gaf haar kleintje voortdurend kusjes op haar ingevallen wangetje…

Wat later op de dag was het zover. Een vrouw die we ’s morgens ontmoetten zou gaan bevallen. We spoeden ons naar de verloskamer, lees: een stoel zoals bij de tandarts in een veel te drukke kamer. Ze kermde van de pijn, had volledige ontsluiting en haar kindje zou gaan komen. We mochten de volledige bevalling bijwonen. We positioneerden ons wat verder in de kamer om niet in de weg te lopen maar neen hoor! We moesten rond de tafel gaan staan! Enkel Ebrima (verpleegkundige) was actief aanwezig. De andere verpleegkundigen stonden wat verderop te keuvelen. De gordijnen moesten wel zeker toe rond de moeder hoewel we dat niet goed begrepen, gezien we er met 5 rond stonden. Ze passen de regel van privacy van de moeder wel toe he J. Hoeveel personen er dan binnen die gordijnen staan, doet er niet toe! De bevalling verliep vrij vlot. Na zo’n tien minuutjes was haar zoontje er. Hij zal waarschijnlijk naar Diederick worden genaamd (gebeurt vaak in Afrika dat ze hun kindje vernoemen naar iemand die bij de bevalling is), Diede of zoiets. De vader, die over de naam beslist, ging er nog een week over nadenken. Het was gewoon wonderbaarlijk. Na de geboorte werd het kindje gewogen en dan in de armen gelegd van… de bezoekers! De moeder hoefde het kindje niet te zien of vast te nemen?? De vader kwam er even later bij en ‘controleerde’ zijn zoon even om daarna terug weg te gaan. Tussen de moeder en de vader was er geen contact. 

Vrijdag 29 maart

Deze morgen gingen we naar school om de speelplaats te schilderen. We vertrokken vroeg opdat het niet te warm zou worden om te werken. Het begin ging wat moeizaam. Drie vrouwen die zes evenwijdige rechte lijnen moeten maken… We kwamen al snel tot de conclusie dat we geen lat of dergelijke hadden dus gingen op zoek naar iets wat daarvoor kon dienen. Na uitvoerig denkwerk en schitterend teamwork – onder alziend oog van Kebba die er volgens mij veel plezier in had – hadden we dan met touwtjes en plakband toch rechte lijnen gemaakt. Dan beginnen met kleuren spuiten. Het resultaat werd snel mooier en mooier. Ook Modou hielp een handje mee. Kebba bedankte ons voor de moeite en vond het een mooi resultaat. Wijzelf zijn erg tevreden met het resultaat. We heb er foto’s van. (Met dank aan alle mensen die onze benefiet sponsorden waardoor we dit konden doen!)

Zaterdag 13 april

Op maandag begint het derde trimester. Enkele vrijwilligers van het project kwamen enkele klaslokalen schilderen. Wij werkten de Holistic Room af en hielpen wat met de opkuis. De lokalen zijn min of meer klaar om terug les te geven. 

Maandag 15 april

De eerste schooldag na de paasvakantie. We keken er enorm naar uit om terug les te geven! De leerkrachten hadden ons gevraagd of we de eerste drie dagen na de paasvakantie de vorige thema’s wilden herhalen. De laatste twee dagen mogen we nog een nieuw thema starten. We kozen ervoor om vandaag opnieuw te gaan werken rond de kleuren. Het onthaal op de speelplaats was heerlijk. Iedereen leek blij terug naar school te kunnen komen. Leuk om de kinderen terug te zien. Hoewel er heel wat kinderen afwezig waren! Hopelijk morgen een grotere opkomst! 

Dinsdag 16 april:

We deden een waarneming rond de gevoelens en een taallesje. Vooral het uitbeelden van de emoties en de opdrachten errond vonden ze fantastisch. We deden vandaag een tussendoortje los van het thema en het sloeg wonder boven wonder enorm aan. In het Nederlands zongen we ‘We maken een kringetje van jongens en van meisjes…’. We gingen de kinderen een voor een uit de kring oppikken om mee te gaan ‘dansen’. Ze wachten mooi hun beurt af en de individuele aandacht deed hen deugd! We vertelden hen nadien dat het een liedje was uit België en gaf hen de betekenis van het lied. Ze waren erg geboeid.

We namen vandaag eens de tijd om de aandacht te vestigen op het vormen van een mooie rij en een rustige manier om de trap af te dalen om naar de speelplaats te gaan. Anders verloopt dat vaak erg chaotisch en druk.

Na de speeltijd vertelden we een heel eenvoudig verhaal met weinig tekst: ‘Playing with Rainbow Fish’. We zetten de kinderen rond ons in een kring op de grond en staken wat kaarsjes aan. We maakten het wat donker in de klas. Eigenlijk is dit allemaal niet nodig maar deden dit een beetje als een stunt om hun aandacht erbij te houden. Het is voor hen allesbehalve gemakkelijk om een verhaal in het Engels te beluisteren. Het verhaal duurde ook niet langer dan 10 minuten wat hen hielp om hun aandacht erbij te houden. Onze Gambiaanse leerkrachten stelden hen nadien enkele verwerkingsvragen in het Mandinka en ze hadden toch heel wat van het verhaal opgestoken!

Woensdag 17 april:

We sloten de middag af met een gezamenlijk toneelstuk op de speelplaats rond kleuren. We hadden ons vorige toneel wat bijgewerkt maar er zaten nog genoeg herkenbare elementen in. De primeur van de dag was het moment waarop we enkele kinderen uit het publiek het toneel lieten naspelen. We hebben hen de juiste attributen en gaven hen een rol. Het was fantastisch! Ze vertolkten ons verhaal prima!

Donderdag 18 april:

Vandaag bleven we na lestijd op school om het lokaal van Mister Touray wat op te fleuren. Hij heeft 56 peuters in een klein en onaantrekkelijk lokaal. Daar wouden we eens werk van maken! We tekenden verschillende figuren (zon, fragment uit de zee, een lieveheersbeestje, een muis,…) en schilderden ze in. Het resultaat is leuk! Toch blijft het aantal kinderen in deze klas problematisch! Daar moeten we dringend eens voor samen komen.

Vrijdag 19 april:

We startten de dag met een uitgebreid onthaal met de hele school. Het is al eerder gebleken dat die Afrikanen goed kunnen dansen en zingen, maar we staan er toch keer op keer van versteld! Daarna gingen we nog even naar ons lokaal waar we werkten rond puzzelen. Eenvoudige puzzels blijken nu toch wel al meer te lukken! Na school aten we samen met de leerkrachten en werkten de klas van Mr Touray af. We deelden wat materiaal uit aan Kebba en de andere leerkrachten, ze waren hier erg tevreden mee.